لبیک یامهدی

امام جعفر صادق عليه‌‏السلام فرمودند:
پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله)، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مى‌‏كرد. اگر حلوا نبود، با شكرينه‏‌اى ديگر يا چند دانه خرما، و اگر آن نيز نبود، با آبِ ولرم. مى‏‌فرمود: آب، معده و كَبِد را تميز مى‏‌كند، دهان را خوش‏بو مى‏‌كند، دندان‌‏ها را محكم مى‏‌سازد، چشم را قدرت مى‏‌دهد و ديده را جلا مى‏‌بخشد، گناهان را از انسان می‌شويد، رگ‏هاى برآشفته و تلخه تحريك شده را فرو مى‏‌نشانَد، بلغم را از ميان مى‏‌بَرَد ، حرارت را از معده برمى‏‌دارد، و سردرد را نيز از ميان مى‏‌بَرَد.

متن حدیث:

الإمام الصادق عليه‏‌السلام:
كانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ يُفطِرُ عَلَيها ؛ فَإِن لَم يَجِد فَسُكَّرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِكَ كُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وكانَ يَقولُ: يُنَقِّي المَعِدَةَ والكَبِدَ، ويُطَيِّبُ النَّكهَةَ وَالفَمَ، ويُقَوِّي الأَضراسَ، ويُقَوِّي الحَدَقَ و يَجلُو النّاظِرَ، و يَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً، و يُسَكِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ و المِرَّةَ الغالِبَةَ، و يَقطَعُ البَلغَمَ، و يُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ، و يَذهَبُ بِالصُّداعِ.

«اصول كافى، ج4،ص153 -دانش نامه احاديث پزشكي، ج1،ص545