ظرافتهای اخلاقی امام (ره) در کلام حاج احمد آقا
امام(ره) را بهتر بشناسیم
کسی که یک شب نماز شبش ترک نشده است همان کسی است که اهل منزلش را حتی یکبار برای نماز صبح بیدار نکرده، زیرا معتقد بودند که بر خوابیده تکلیفی نیست و خوابیده وظیفهای ندارد.
صفات شخصیتی مختلف حضرت امام 180 درجه با یکدیگر فاصله داشت همان کسی که از کشتن کفار بعثی و مفسدین فی الارض باکی نداشت، از کشتن یک مگس هم خودداری می کرد، امام عارفی فقیه و فقیهی فیلسوف است و شاگردان ایشان در زمینههای مختلف نشانگر این حقیقتند، از طرفی آیتالله مطهری نمونه فلسفه و نیز شاگردان نمونه در فقه تربیت کردند و از طرفی شاگردان بسیاری که در واقع از گردانندگان انقلاب در زمان تبعید امام به نجف بودند که نمونههای بارزش حضرت آیتالله خامنهای هستند، همان کسی که کشفالاسرار را مینویسد، مصباحالهدایه را نیز نوشته است، همان کسی که در نجف در طول 15 سال حتی یک شب زیارت حرم امیرالمومنین(ع) را ترک نمیکند همان فردی است که به سعدون شاکر، رئیس سازمان امنیت عراق میگوید: من از آن سیدهایی نیستم که زیارت، وظیفهام را از یاد ببرد؛ همان کسی که تربت امام حسین(ع) را برای شفا میخورد، همان انسانی است که شمشیر امام حسین(ع) را بر کمر دارد، آن کسی که فریاد می کشد فقه سنتی را فراموش نکنید، همان کسی است که میگوید آخوند درباری را از میدان به در کنید، همان کسی که برای خرید یک پنکه در نجف فریاد میکشد با این کارتان مرا به جهنم نفرستید؛ همان کسی است که استفاده از سهم امام را بطور مطلق برای نابودی شاه اجازه میدهد، همان کسی که اجازه نمیدهد فرزندش حاج احمد آقا در مواقع غیر ضروری یک تلفن، آری فقط یک تلفن به ایران بزند، و این را خلاف شرع میداند، همان کسی است که به پاریس میرود و در فرنگ علم دین را به دوش میکشد، کسی که در طول 15 سال حتی یکبار حاضر نیست به کوفه سفر کند، زیرا هوایش بهتر از نجف است، تا مثل سایر طلبههای فقیر زندگی کند، همان کسی است که نجف را تا نوفل لو شاتو برای تحقق اسلام و انقلاب اسلامی طی میکند، همان کسی که صحیفه سجادیه را شبها با اشک و ناله پیش رو دارد، همان کسی است که از جوانی درمیدان نبرد علیه ظلم و ظالم و کفر و کافر تفنگ بر دوش دارد، همان کسی که با جوش و خروش بر منافقان آدمکُش و بنیصدر خائن و شاه و دارو دستهاش و گروههای چپ و راست روسی و آمریکایی فریاد میکشد، همان کسی است که در نیمههای شب آرام و بی صدا ناله میکند که خدایا مرا ببخش؛ همان کسی که یک شب نماز شبش ترک نشده است، همان کسی است که اهل منزلش را حتی یکبار برای نماز صبح بیدار نکرده است، زیرا معتقد بودند که بر خوابیده تکلیفی نیست و خوابیده وظیفه ای ندارد.
منبع: سرگذشتهای ویژه از زندگی امام(ره) - ج2 - صحفه 16