حقیقت عبودیت و بندگی در کلام امام سجاد (علیه السلام)
بدیهی است عبادت نه منحصر به خدمت خلق است و نه منحصر به نماز و روزه؛ بلكه بزرگترين عبادت آن است كه هركس به وظايف واجب خود در هر قسمت عمل كند، چه عبادتى از اين بالاتر و پرشكوهتر، عبادتى كه مى تواند يك جامعه را گلستان كند و هرگونه خير و سعادتى را به ارمغان بياورد.
هم چنین انجام فرايض مفهوم وسيعى دارد كه واجبات عبادى را شامل مى شود، لذا همانطور كه وظايف اجتماعى و انسانى و خدمات فرهنگى و اقتصادى لازم را در بر مى گيرد و به اين ترتيب بيگانگى اسلام از عمل كسانى كه وظايف لازم خود را رها كرده و به انجام مستحبات مى پردازند و خود را عابد مى شمرند روشن مى شود.
اینگونه است که امام سجاد عليه السلام مى فرمايد:«من عمل بما افترض الله عليه فهو من اعبد الناس؛هركس به وظايف لازم خود عمل كند از عابدترين مردم خواهد بود».
گفتنی است اشاره آن حضرت به این نکتۀ کلیدی است که عابد كسى نيست كه شب و روز در گوشه اى مشغول عبادت باشد. بلکه عابد كسى است كه به هنگام روز به اداى فرايض فردى و اجتماعى مى پردازد و شب هنگام به در خانه خدا مى رود، همانگونه كه در حديثى از امام سجاد عليه السلام آمده است كه؛ «من عمل بما افترض الله عليه فهو من أعبد الناس؛كسى كه عمل به واجبات الهى كند عابدترين مردم است».
دیده شده در:پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی