لبیک یامهدی

این سه ماه رجب، شعبان و رمضان مورد عنایت الهی هستند. به حسب ظاهر ما در آخرین لحظات ماه شعبان هستیم. روایت معروف دیگری از امام هشتم(علیه‌السلام) است که دارد اباصلت در آخرین جمعه ماه شعبان، می‌رود خدمت حضرت امام رضا(علیه السلام). حضرت ابتدا به او می‌فرماید: ای اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهی کرده‌ای در این چند روزی که باقی مانده تدارک کن، و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه برای تو فائده‌ای ندارد، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن، و از گناهان و نافرمانی‌هایت به‌سوی خدا بازگرد و توبه نما، تا این ماه خدا به تو رو کرده باشد در حالی که تو با خدایت- عزّوجلّ- اخلاص ورزیده باشی، و امانتی بر گردن خود باقی مگذار مگر آنکه آن را ادا کنی، و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنی نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنی، و هیچ گناهی را که مرتکب بوده‌ای وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دوری گزینی، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن، و هر کس بر خدا توکّل کند همانا خداوند او را کافی است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می‌رساند، و برای هر چیز اندازه‌ای قرار داده است، و در باقی‌مانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: «اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضی من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه». (یعنی: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‌ای، پس از تو می‌خواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشی و بیامرزی). زیرا خداوند تبارک و تعالی در این ماه مردم بسیاری را به جهت احترام ماه مبارک رمضان از آتش آزاد می‌کند.

حضرت به او گوش‌زد می‌کند که این ماه شعبان این همه برکات داشت، و چه بسا تو از آن غفلت کرده باشی. بیا از بقیه‌ای که از ماه شعبان مانده است استفاده کن. در مابقی ماه شعبان کوتاهی‌ات را جبران کن. بعد هم فرموده: «وَ أَکْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ». دعا، استغفار و تلاوت قرآن را زیاد انجام بده. این همانی است که پیغمبر اکرم فرمود: «وَ شَهْرُ شَعْبَانَ تَتَشَعَّبُ فِیهِ الْخَیْرَاتُ»؛ خدا خیرات را در ماه شعبان برای امتش پراکنده می‌کند. بیا فکر کن ببین در این ماه چه‌قدر از این خیرات نصیب تو شده است؟ من حرفم این است. امام هشتم(علیه‌السلام) می‌گوید خیلی از خیرات را از دست دادی؛ پس بیا در این بقیه ماه شعبان جبران کن.

دست آخر هم می‌فرماید زیاد این دعا را در مابقی ماه شعبان زیاد بگو: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ»؛ خدایا اگر در آنچه از ماه شعبان گذشت من را مورد مغفرتت قرار ندادی، در این مابقی‌اش من را مورد آمرزش قرار بده. چرا باید این کار را بکنی؟ برای اینکه خودت را خالص کنی، پاک کنی، تر و تمیز کنی؛ چون می‌خواهی وارد بشوی در ماه رمضان. ماه رمضان ماه ضیافت الهی است. خدا تو را دعوتت کرده، می‌خواهی بروی سر سفره‌اش بنشینی، پس خودت را تطهیر کن.

انسان وقتی می‌خواهد برود مهمانی چه‌کار می‌کند؟ خودش را تر و تمیز می‌کند. اینجا میزبان خداست،‌ میهمان عبد است. باید عبد تطهیر و تزکیه کند. و آن تزکیه هم، تزکیه نفس و درونی است. در این روایت هم امام هشتم (علیه السلام) فرمود که اگر عداوتی از کسی در دلت هست بیرون کن. همه این‌ها جنبه‌های درونی دارد. لذا می‌خواستم به دوستان سفارش کنم، این چند لحظه‌ای که از ماه شعبان باقی مانده این دعا را زیاد تکرار کنید. همین‌طور که داری از اینجا می‌روی بر این ذکر مداومت کن و بگو: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ». تا شب نشده این را پشت سر هم بگو. شاید ان‌شاءالله خدا عنایتی کند و با یک روح باصفا و تطهیر شده و تزکیه شده، وارد ماه مبارک رمضان شوی.

 lمرحوم آیت الله مجتبی تهرانی چهارشنبه20 مرداد 1389 – 30 شعبان1431. مسجد جامع بازار تهران

اولین راهکاربرای تقویت اراده این است که انسان اراده خودرا به کارگیرد وازاوکاربکشد تاقوی شود. قوی بودن دست راست انسان،نسبت به دست چپ مؤید همین حقیقت است.معمولا انسان ازدست راست خود بیشتر کارمی کشدودست چپ رادراولویت دوم به کارمی گیرد.از این رو دست راست قوی تر ومهیاتر است.

راهکاردوم برای تقویت اراده عمل به دستور العمل سوره مزمل است .بایددانست که همین دستورات بسیاردرتقویت اراده انسان مؤثر است.مخصوصا بیداری درشب ورازونیازبا خدای سبحان ،اراده قوی برای انسان به ارمغان می آورد.

سومین ومهم ترین راهکارتقویت اراده،اجتناب ازگناه است.اگر انسان درمواقعی که زمینه ارتکاب گناه دارد،ازگناه اجتناب ورزد،به طورناخودآگاه اراده ای قوی پیداخواهدکرد.

انجام وظایف الهی نیزمقارن بااجتناب از گناه،ازعوامل مؤثردرتقویت اراده به شمارمی رود.اقامه نمازاول وقت،اهتمام به روزه داری خصوصاًروزه مستحب،اهمیت به امرمعروف و نهی ازمنکر و رعایت سایر مقررات الهی،تأثیر بسزایی درتقویت اراده انسان دارند.کسی که به عبادت خدامی پردازد ،به آرامش درونی دست می یابدوآرامش درونی، یکی از مؤثرترین عوامل تقویت اراده است.ازعوامل دیگری همچون امیدواری،تلقین به داشتن اراده قوی،داشتن هدف روشن درزندگی،اعتماد به نفس وخودباوری وبهره گیری ازسرگذشت انسان های بااراده،می توان به عنوان عوامل مؤثردرتقویت اراده نام برد .

سیر وسلوک ،آیت الله مظاهری-ص 87-88

داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیدیم،چرا که ما امت آخرالزمانیم، و خمینی، این ماه بنی هاشم، میراث دار همه صاحبان عهد بود در شب یلدای تاریخ. در عصر ادبار عقل و فلک زدگی بشر،در زمانه غربت حق، در عصری که دیگر هیچ پیا مبری مبعوث نمی شد و هیچ منذری نمی آمد خمینی میراث دار همه انبیا و اسباط ایشان بود و داغ او بر دل ما ، داغ همه اعصار ، داغی بی تسلی.

ما را این گمان نبود هرگز که بی او بمانیم. آخر او آیتی بود که«ثقلین» را در وجود خود معنا می کرد، همه «ماتَرَک رسول الله» را، و ما می دانستیم که زمین و زمان می گردند تا انسان هایی چون او، هر هزار سال یکی، پای به دنیای گذارند. آخر آدم هایی چون او، قطب سنگ آسیاب افلاکند،مصداق حدیث «لو لاک» اند و غایت الغایات وجود……و حق است اگر با رفتن زمین از رفتن باز ماند آسمان نیز ،خورشید سرد شود و ماه بشکافد و دریا ها طغیان کنند و باران خون از آسمان ببارد و مومنین از شدت ماتم دق مرگ شوند، و اگر نبود آن حجت غایب، تو بدان، بی تردید که همان میشد .

ما را این گمان نبود که بعد از او بمانیم، اما او رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین، در این پهنه بی منتهایی که عقل راه به جایی نمی برد. دریاها و زمین و آسمان و ماه و خورشید بر جای ما ندند تا مقصود خمینی«ره» محقق شود، آن سان که بعد از رحلت آخرین فرستاده خدا نیز دور فلک بر جای ماند تا حقیقت وجود او را در جهان تحقق بخشد. آخر انسان هایی چون او که یک فرد نیستند ،یک امت اند و یک تاریخ.

کوران روزحشر در اینجا نیز کورند_ که :" من کان هذه اعمی فهو فی الاخراعمی” _ ونمی بینند. آنان از کجا بدانند که کدام امر عظیم واقع شده است؟

نه آنگاه که امام آمد و نه امروز که رفتند است. اگرنه، این ولی خدا برای آنان حجتی میشد تا صدق قصص انبیا را باور کنند و چون سحره فرعون دربرابر این انقلاب به سجده درآیند که “  امنابرب موسی و هرون “  اگر نه، این ولی خدا برای انان حجتی میشد تا زهد وعدالت  علی را باور کنند، حلم حسن را وشجاعت حسین را و…… واین ولی خدا برای آنان حجتی میشد تا عظمت حق را و همه صفات خدا یی را در وجودش بنگرد و انسان را، همچون خورشیدی که نورش از ازلیت تا به ابدیت را فرا گرفته است.

داغ های همه تاریخ را ما به یکباره دیده ایم. یک بار دیگر این رسول اکرم است که در دنیا رفته است، یک بار دیگر این علی است که به شهادت رسیده است، یک بار دیگر این فاطمه است وحسن است وحسین است که ما را داغدار کرده اند، یک بار دیگر این مهدی است که در حجاب غیبت رفته است.

دست ما اگر به نخل بلند وجود او نمی رسد، دست خمینی که می رسید. او آمد تا معنای «انتظار» را به این امت بیا موزد، در آینه وجود خود که اسوه مصادیق منتظران بود، و اکنون دیگر دور افلاک را مرادی نیست جز آنکه منتظر مهدی باشد.

امام «ره» به ما آموخت که «انتظار در مبارزه است» و این بزرگترین پیام او بود، و پس از او، اگر باز هم امیدی ما را زنده میدارد همین است که برای ظهور آخرین حجت حق مبارزه کنیم. امام «ره» ما را آموخت که « عرفان را با مبارزه جمع کنیم»و خود بهترین شاهد بود  که بر این مدعا که  عرفان عین مبارزه است، و از این پس دیگر چه داعیه ای می ما ند برای انان که عرفان را به مثابه امری کاملآ شخصی بهانه واماندگی خویش می گر فتند؟ او کتاب و سنت را در وجود خویش تفسیر کرد و مجهولات شریعت و طریقت رابا مفتاح مبارک حیات خویش گشود و ما می دانستیم که جهاد اصغر شرط لازم جهاد اکبر است و اولیای مقرب خدا در تمام طول تاریخ همواره بر همین شیوه زیسته اند.

دیگر چه داعیه ای می ماند برای آنان که حکم برظاهر  اشعار عرفانی می راندند و با چشمی ظاهربین چهره افیونی خویش را در آینه صیافی وجود عرفا می دیدند و حتی این اواخر ،دیگر افعال و اقوال منصور حلاج را هم با عقل کج اندیش ماتریالیسم دیالکتیک معنا می کردند و حافظ را شرابخواره و زنبازه ای از سلک خویش می گرفتند؟

آیا ندیدند او را که از این سوی پنجه ارباب جور انداخته بود و از آن سوی «سجاده به می رنگین» داشته بود و «دلق مرتع را گرو جامی شراب مرد افکن» نهاده بود؟ آیا ندیدند که در «خلوت ان کار دیگر کردن»  و «صراحی پنهان کشیدن » یعنی چه؟ مگر این مردترین مردان میدان مبارزه و زاهدترین زُهاد زمانه نبود که دم از خال لب چشم بیمار و می و میخانه بتکده و رند می آلود خرقه پیر خراباتی میزد ؟

امام رفت و زمین ماند و ما نیز بر زمین ماندیم.با داغ جراحتی سخت بر دل و باری سنگین بر دوش . امام رفت تا بار تکلیف ما برگرده عقل واختیارمان بار شود و همان سان که سنت لا یتغیر خلقت بوده است، چرخه بلیات ما را نیز به میدان کشد و آزموده شویم و این آیت ربانی درست درآید که ” لنبلونکم حتی نعلم الجاهد منکم و الصابرین".

اکنون ، این ماییم و امانت او . دست بیعت از آستین اخلاص برآریم و در کف فرزند و برادرش و تلمیذ مدرسه اش بگذاریم که اگر بعد از رحلت رسول الله ظهر حکومت اسلام  به غروب خونین شهادت حسین بن علی و «شب بی قمر غیبت » انجامید ، این بار امام فرصت یافت تا وثیقه حکومت را به معتمدین خویش بسپارد و این خود نشانه ای است بر این بار  بشارت که خداوند اراده کرده است تا حزب الله و مستضعفین را به امامت و وراثت زمین برساند.

کتاب «ره، رهرو، رهبر» شامل بیانات رهبر معظم انقلاب درباره شخصیت و مکتب فکری امام(ره) می باشدچهل ویژگی شخصیتی حضرت امام خمینی(ره)از منظر رهبر انقلاب  دراین کتاب بیان  شده که این ویژگی‌ها به اختصار عبارتند از:

1. انس با قرآن کریم.

2. اعلم بودن نسبت به فقها و علمای زمان و جامعیت در فقاهت، فلسفه، عرفان، اصول، و آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی و مظهر نوآوری علمی در فقه و اصول و فلسفه و اخلاق.

3. توجه به اهمیت اخلاق و تهذیب نفس.

4. مداومت بر نماز و ذکر تا آخرین لحظات عمر.

5. جامعیت صفات و ویژگی‌های ممتاز: «بسیار عاقل، دوراندیش، حکیم، آدم‌شناس، تیزبین، حلیم، متین، آینده‌نگر».

6. مؤانست و مداومت بر ادعیه خصوصاً دعای کمیل و مناجات شعبانیه.

7. صراحت و شجاعت در اعلام مواضع و اجتناب از ملاحظه‌کاری و رودربایستی

8. رعایت سادگی در عین توجه به آراستگی ظاهری. نعلین‌های همیشه واکس‌زده و تمییزی و مرتب بودن همیشگی عمامه و لباس‌ها.

9. نظم و انضباط، رعایت دقیق برنامه‌ها و نظم امور روزمره.

10. التزام به ورزش روزانه روزی سه‌بار هربار 20 دقیقه. راه رفتن در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی.

11. تدیّن و تقوا از دوران جوانی.

12. آزاداندیشی و اعتقاد به اجتهاد مستمر و پویا با التزام به مبانی و روش فقه سنتی

13. تکامل مدام، حرکت و رشد مداوم. که در سن بین هشتاد تا نود سالگی هم تقید به عبادات آثار خود را در ایشان به‌وضوح آشکار می‌کرد.

14. ابتکار عمل حتی در سنین بالای هشتاد سالگی در تصمیمات و هدایت انقلاب و نظام.

15. اعتقاد راسخ و عملی به پیروزی خون بر شمشمیر.

16. اعتماد و اعتقاد حقیقی و صادقانه به مردم.

17. اصرار و پافشاری در اعلام و پیگیری آرمان‌ها.

18. اقدام و عمل بر اساس تکلیف و وظیفه.

19. پیروزی یعنی عمل به تکلیف.

20. راهنمایی ملت و مسئولین بر اساس تحلیل سیاسی.

21. حضور به‌موقع در تمامی صحنه‌ها و با توجه به حکم و تکلیف زمان.

22. امیدبخشی امام به جامعه حتی در سخت‌ترین شرایط .

23. رؤیت دست قدرت و هدایت الهی در امور.

24. ایستادگی بر موضع حق حتی در شرایط محدودیت.

25. رابطه‌ی عشق میان ملت و امام، عشق طبیعی نه احساسی قراردادی و تحمیقی و موقتی

26. اعتقاد به معیار حقانیت در صورت مخالفت دشمنان اسلام و انقلاب.

27. ایمان و باور به نقش روحانیون در بصیرت‌بخشی و هدایت و بسیج مردم.

28. صراحت و قاطعیت.

29. مد نظر قرار دادن آیه‌ی 46 سوره سبأ قل انما اعظکم بواحدۀ ان تقوموا لله مثنی و فرادی.

30. پناهی برای تکیه مسئولان در سختی‌ها و مشکلات.

31. حمایت و پشتیبانی از دولت‌ها و قوای نظام.

32. مأیوس نشدن و تفسیر غیرمأیوس کننده از حوادث ناگوار.

33. خسته نشدن و پرهیز دادن مسئولین از تظاهر به خستگی.

34. عدم ترس از شکوه ظاهری و مادی و اقتدار و امپراتوری‌های مجهز استکبار.

35. اعتقاد به اینکه روحانیت اسلام امروز افتخار می‌کند که لباس سربازی می‌پوشد و جزو لشکر امام زمان(عج) است.

36. کار افسانه مانند امام.

37. عرفان خاص امام،عرفانی ممزوج با دیانت.

38. اتکا به خداوند مهمترین سخن و توصیه امام در وصیت‌نامه‌ی سیاسی– الهی ایشان.

39. غیر قابل توصیف بودن شخصیت و هویت امام.

40. نقش کیمیاگری حضرت امام.

طبق یک مطالعه جدید، حضور مداوم و منظم در مراسم مذهبی سلامت بهتری برای زنان به همراه دارد.

95/02/28

 محققان دانشگاه هاروارد دریافته اند زنانی که حداقل دو بار در هفته در مراسم مذهبی شرکت می کنند در مقایسه با زنانی که هرگز در مراسم مذهبی شرکت نمی کنند یک سوم کمتر در معرض مرگ در طول بالغ بر ۲۰ سال مطالعه قرار داشتند.

تایلر واندرویل، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «ارتباط بین حضور در مراسم مذهبی و نرخ مرگ و میر احتمالا بیشتر با انجام مراسم مذهبی و بخصوص به شکل مراسم های همگانی مرتبط است تا خود باور مذهبی فرد.»

به گفته وی، «به نظر می رسد چیزی فراتر از تجربه مراسم مذهبی همگانی و جمعی برای سلامت فرد مفید است.»

به گفته واندرویل، تحقیق قبلی نشان داده است که هویت روحی یا مذهبی فردی یا شیوه های انفرادی انجام مراسم مذهبی فایده چندانی برای سلامت ندارد.

نتایج این مطالعه نشان می دهد اهمیت حضور در مراسم جمعی مذهبی به مراتب فراتر از شخصیت مذهبی خود فرد است.

محققان در این مطالعه اذعان داشتند در حدود دو سوم آمریکایی ها معتقدند مذهب بخش مهمی از زندگی شان است. ۸۳ درصد خدا را در تعطیلات آخر هفته عبادت می کنند. بیش از ۴ نفر از هر ۱۰ آمریکایی عنوان کرده اند که در مراسم مذهبی آخر هفته ها شرکت می کنند.

این مطالعه مبتنی بر اطلاعات بدست آمده از ۷۵ هزار زن آمریکایی بود. مطالعه از سال ۱۹۷۶ آغاز شده بود. رده سنی زنان بین ۳۰ تا ۵۵ سال بود. اطلاعات مربوط به سبک زندگی، سلامت و عبادت مذهبی بین سال های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۲ جمع آوری شده بود.

در طول دوره مطالعه ۲۰ ساله، بیش از ۱۳۵۰۰ زن درگذشتند.

زنانی که حداقل یک بار در هفته در مراسم مذهبی شرکت می کردند ۲۷ درصد کمتر در معرض مرگ ناشی از بیماری قلبی قرار داشتند. همچنین ریسک مرگ آنها به دلیل سرطان در مقایسه با زنانی که در مراسم عبادی شرکت نمی کردند ۲۱ درصد کمتر بود.